Jacek Kaspszyk
Znany w świecie polski dyrygent, laureat Konkursu Karajana (1978) może poszczycić się wieloletnią światową karierą. W Polsce prowadził Narodową Orkiesrtę Symfoniczną Polskiego Radia, był Muzycznym i Naczelnym Dyrektorem Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Pierwszym Gościnnym Dyrygentem Filharmonii Narodowej i również ściśle współpracował z Warszawską Operą Kameralną i orkiestrą Sinfonia Varsovia. Obecnie jest Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Wrocławskiej i Dyrektorem Muzycznym NOSPR-u w Katowicach.
Za granicą koncertował z renomowanymi orkiestrami prawie całej Europy, a w Wielkiej Brytanii gdzie mieszka, współpracował i nagrywał z wszystkimi czteroma londyńskimi orkiestrami i był Pierwszym Dyrygentem Capital Radio Wren Orchestra. Występował i prowadził tournee również w USA, Australii, Nowej Zelandii, Japonii i Chinach gdzie regularnie współpracuje z orkiestrami China Philharmonic i Guangzhou Symphony.
Wysoko ceniony w dziedzinie opery, dyrygował w głównych teatrach operowych świata m.in. w Londynie, Paryżu, Sztokholmie, Zurichu, Sevilli, Buenos Aires, a ostatnio w Tel Avivie gdzie wraz z Litewską Operą Narodową odniósł wiele sukcesów.
Jacek Kaspszyk ma na koncie szereg nagrodzonych nagrań m.in. Rossiniego Il Signor Bruschino (z Warszawską Operą Kameralną) i Bairda Concerto Lugubre (z WOSPR) jak również wiele nagrań uznanych przez krytykę m.in. dzieła Schuberta, Mahlera, R. Straussa, J. Straussa, Rachmaninova, i Verdiego z czterema londyńskimi orkiestrami. Jego nagranie Moniuszki Strasznego Dworu z Opera Narodowa dla EMI zostało nagrodzone Platynowym Dyskiem, a Szymanowskiego Krol Roger nominowane do nagrody "Płyta Roku" przez BBC Music Magazine i docenione przez miesięcznik "Grammophone", którego krytyk napisał "we wszystkich, nawet najdrobniejszych szczegółach, osiągnął wszystko, co było możliwe".
We Wrocławiu Kaspszyk został laureatem Wrocławskiej Nagrody Muzycznej za sezon 2006/7, umotywowanej "wybitnym wkładem w rozwój artystyczny Orkiestry Wrocławskiej Filharmonii im. W. Lutosławskiego". Istotnie w ostatnim sezonie udowodnił wrocławskim muzykom, że stać ich na prawdziwe kreacje w symfonice Mahlera, Berlioza, Brucknera czy Lutosławskiego.

Eugeniusz Knapik
Prof. Eugeniusz Knapik urodził się w 1951 r. w Rudzie Śląskiej. Studiował w latach 1970-1976 u Henryka Mikołaja Góreckiego (kompozycja) i Czesława Stańczyka (fortepian). W 1976 r. otrzymał nagrodę na X Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. Jeszcze przed ukończeniem studiów rozpoczął pracę dydaktyczną w katowickiej uczelni, w której obecnie jest profesorem, kierownikiem Katedry Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (od 1996 r).
W latach 2002-2008 pełni funkcję rektora.
Jako pianista koncertuje w kraju i za granicą, ceniony za interpretacje muzyki fortepianowej XX w. Nagrał dla firmy Vifon Vingt Regards sur l'Enfant Jesus Messiaena. W latach osiemdziesiątych współpracował z Kwartetem Śląskim. Występował wielokrotnie na festiwalach Warszawska Jesień, Saint Denis, Octobre en Normandie w Rouen, Encontros Gulbenkian de Musica Contemporanea w Lizbonie, a także na estradzie Concertgebouw w Amsterdamie.
Eugeniusz Knapik zdobył wiele nagród twórczych, m.in. specjalne wyróżnienie za Sonatę na flet solo na Konkursie Forum Młodych w Krakowie (1974), II nagrodę za Le chant na Konkursie Młodych ZKP (1976), II nagrodę za Concerto Grosso na Konkursie Muzyki Kameralnej w Wiedniu (1977 ), I nagrodę za Corale, interludio e aria na Festiwalu "Młodzi Muzycy Młodemu Miastu" w Stalowej Woli (1979). Na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu jego Kwartet smyczkowy zajął pierwszą lokatę (1984).
W 1985 r. otrzymał nagrodę Śląskiej Polihymni za twórczość kameralną, w tym samym roku przyznano mu w Warszawie Nagrodę Artystyczną I stopnia im. Stanisława Wyspiańskiego za Wyspy. W 1997 r. przyjęty został za twórczość operową do Loży Liderów w Katowicach, a Związek Kompozytorów Polskich przyznał mu swą doroczną nagrodę. W tym samym roku został laureatem dorocznej nagrody Ministra Kultury i Sztuki, zaś w 1999 r. nagrody Prezydenta Miasta Katowic.
W 1988 r. na zamówienie Gerarda Mortier, dyrektora opery La Monnaie w Brukseli, rozpoczął komponowanie trylogii operowej The minds of Helena Troubleyn do tekstu Jana Fabre. Prapremiera I części cyklu - Das Glas im Kopf wird vom Glas - odbyła się w 1990 r. w Operze Flamandzkiej w Antwerpii. Część II, Silent Screams, Difficult Dreams, miała swą prapremierę w ramach festiwalu Documenta IX w Kassel. Estradowe wykonanie obszernych fragmentów III części cyklu, La liberta chiama la liberta, włączone zostało do programu Warszawskiej Jesieni w 1996 r.
Kompozytor kontynuuje współpracę z Janem Fabre, której owocem są m.in. cztery spektakle baletowe: The Sound of One Hand Clapping (premiera w Operze Frankfurckiej w 1991 r.), Da un'altra faccia del tempo (premiera w 1993 r. w Brukseli), Quando la terra si rimette in movimento (premiera w 1995 r. w Het Nationale Ballet w Amsterdamie) i Three Solos (premiera w De Singel w Antwerpii w 1996 r.)
Obecnie na zamówienie Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie pracuje nad operą Moby Dick.